Finaller Sevsin Sizi

Kimi sınavlar vardır, sizin ne yapabileceginizi söyler. Bu "kimi sınavlar"dan arda kalanlar ise genelde ne yaptıgınızı neleri feda ettiğinizi falan filan, öğrencilik hayatı çok basittir aslında... Tıpkı Reha Muhtar'ın dediği gibi, spastik cocuklugumuzun bıraktıgı derin izler aynada gorduklerimiz, gidip gelmeler.. Hayat ne ki? Hem -aferdersiniz ama- Freud denen zibidinin kıçından sallayıp bilim diye yutturdugu şeyleri iki gun zaten unutmuyoruz? Maksat "respect" ve/veya "responsibility"... Final (final değil faynıl) dedikleri zımbırtı tam böyle birşey.
Düşünsenize, ne derse gidiyorsunuz, ne not tutuyorsunuz... Ödevleri sağdan soldan araklıyorsunuz. Derste en arkaya geçip burnunuzu karıştırıyorsunuz, sıranın altına falan.. Rezalet! Hadi bakayım, finalde de yap aynısını. Madem derste ne ogrendiğimizi merak ediyorlar, yazsanıza derste, iki sıra ondeki kızı nasıl kestiğinizi.. Blekberinizi, ayfonunuzu elinizden düşürmüyordunuz, hadi cıkarıp iki level birden atla? Koç insanı dobradır, merttir, cesurdur. Açıksözlü, yufka yüreklidir.. Yapar benim canlarım. Diyeceğim o ki, 4-5 günlük gidip gelme (!) nin arkasından bir dönemi sonlandıracagız. Fall 08.. Acısıyla, tatlısıyla bir döö... Yok, yok! Sulandırmaya hiç niyetim yok. Sıkıcı, bunalım dolu bi dönemdi işte! Dönülmez akşamın ufku az çok bu sıralarda netleşmeye başladı zaten, heyecanlanacak pek birşey göremiyorum. Midtermlerle durumumuz belli, ne yaptık ki ne yapalım? Zaten bu sınavlar ne yaptıgımızı ve neler yapabileceğimizi cok da güzel ölçüyorlar. Final dönemi öncesi ve sırasında blog olarak biraz seyrelteceğiz kendimizi, maksat son çırpınışlarımızı anlamlandırmak. Kendi adıma (kirkbir) ve blog adına hepinize bol ...........li finaller diliyorum, artık o boşluga canınız ne koymak/koydurmak istiyorsa...